PSA used to have pretty dodgy QC years ago but they have improved dramatically since then. Once you get a reputation in the industry it can take a while to change it. They also don't charge a ton of money, which for some gun owners spending more money than the other guy is half the point, even if it's for a rifle of equal functionality and quality. Trochę strachu było, gdy pewnego poranka @PiesYoda zaczęła chrumkać jak mały prosiak. Gorzej było, gdy się zaczęła podduszać. Chrumkanie to objaw zapalenia g Doskonale na kaszel oskrzelowy sprawdza się napar z kurkumy. Łyżeczkę kurkumy miesza się z połową łyżeczki kminku, po czym zalewa 200 ml gorącej wody i odstawia pod przykryciem na 10 minut. Napar można dosłodzić miodem wedle uznania. Innym sposobem na uporczywy kaszel po zapaleniu oskrzeli jest mieszanka ziołowa o działaniu Cześć :multi: Dzisiaj w nocy miałam "akcje ratunkową", w tym sensie, że moje psisko miało dziwny napad kaszlu(?) Atak trwał ok 15-20 min z przerwą. Tagi: weterynarz, opieka nad psem, choroby zwierząt, zdrowie psa, pies. Kaszel u psa to zazwyczaj objaw infekcji dróg oddechowych. Na kaszel u psa nie stosuj żadnych leków bez konsultacji z lekarzem weterynarii. Na pytanie o leczenie kaszlu u psa, odpowiada lekarz weterynarii, Anna Włodarczyk. Kaszel kenelowy u psa: natura i przyczyny choroby Kaszel kenelowy, zwany inaczej kaszlem psiarniowym lub zakaźnym zapaleniem krtani i tchawicy, to najpowszechniejsza choroba zakaźna wśród psów. Kaszel kenelowy to umowna nazwa dla szeregu schorzeń psich dróg oddechowych (niemal wszystkich z wyjątkiem nosówki), których głównym objawem AHLf. Kaszel u psa to zawsze poważny sygnał, że dzieje się coś złego. Spacery z naszym ulubieńcem mogą się skończyć przeziębieniem. Żeby zwierzak nie wylądował z temperaturą w swoim „łóżku”, trzeba go odpowiednio zabezpieczyć. Gdy jednak zdarzy się, że pokasłuje i kicha, nie zawsze musi to oznaczać przeziębienie. Kaszel u psa Kaszel u psa powinien zaniepokoić każdego właściciela. Nie chodzi oczywiście o incydentalne kaszlnięcie typu „kłaczek” z filmu „Shrek”, lecz o kaszel utrzymujący się co najmniej dobę. Przyczyną mogą być zarówno choroby zakaźne, jak i niezakaźne. Kaszel u psa może być objawem np. niewydolności krążenia. Jest to tzw. kaszel sercowy – suchy, upor­czywy, nasilający się nocą i nad ranem. Kaszlą też zwierzaki cierpiące na nowotwory płuc. Predysponowane są do tego suki z nowotworami gruczołu mlekowego dającymi przerzuty do płuc. Równie często kaszel pojawia się przy zwężeniu tchawicy oraz zapaleniu krtani w wyniku ciągłego ujadania. Kaszel smyczowy Co gorsza, sami możemy kaszel wywołać – np. przez mechaniczne drażnienie krtani na skutek nieustannego ciągnięcia psa na smyczy. Jeśli zamiast nauczyć psa grzecznego chodzenia na smyczy, nieustannie go szarpiemy, drażnimy jego krtań. Strofowanie pupila w ten sposób niczego go nie nauczy. Jeśli więc nie mamy cierpliwości lub czasu, by ćwiczyć z nim chodzenie przy nodze, postarajmy się chociaż zmniejszyć ryzyko poniesienia uszczerbku na zdrowiu. Najważniejsza jest wygodna, szeroka i miękka obroża albo obroża uzdowa (przypomina kaganiec, ale nie ma z nim nic wspólnego). Zawsze też godne polecenia są szelki (kolczatka odpada, wiele krajów już zabroniło jej używania!). Wtedy nawet jeśli psiak pociągnie, nie będzie to tak niebezpieczne dla jego krtani i kręgów szyjnych. Zamiast smyczy można użyć linki z amortyzatorem, przeznaczonej do biegania z psem. Bonus: wolne ręce, bo linkę da się przypiąć do pasa. Wygodniej wtedy, jeśli koniecznie trzeba zabrać psa na zakupy – byle nie w ziąb ani w deszcz, bo skończy się to przeziębieniem! Katar zębowy Jeśli narażamy psa na wdychanie drażniących substancji, np. pyłu podczas remontu mieszkania czy olejków eterycznych i odświeżaczy powietrza, również sami możemy wywołać u niego kaszel. Dym tytoniowy też sprzyja pojawieniu się odruchu kaszlu. Do jego wystąpienia predysponują poza tym niska wilgotność panująca w pomieszczeniu, nadwaga zwierzęcia i… stres. Jeśli chodzi o groźne zakaźne przyczyny kaszlu, to należą do nich nosówka, „kaszel kenelowy” czy gruźlica. Podobnie katar, choć jest objawem przeziębienia, może również sygnalizować zapalenie zatok obocznych nosa, martwicę przegrody nosowej, nowotwory, zapalenie zatok szczękowych – np. na skutek zaawansowanych chorób zębów – czy nosówkę. Jak zajrzeć do gardła? W zasadzie nie istnieją domowe metody pozwalające jednoznacznie określić, czy przyczyną kaszlu i kichania jest zwykłe przeziębienie, czy też poważniejsza dolegliwość. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy wiemy, że pies przemarzł, przemókł i był wystawiony na działanie zimnego wiatru, a objawy mogące wskazywać na przeziębienie ujawniły się następnego dnia. Jeśli podejrzewamy u zwierzaka przeziębienie, zmierzmy mu temperaturę. Robimy to zawsze w odbytnicy za pomocą tzw. termometru minutowego (trapezowego) lub elektronicznego, który sygnalizuje dźwiękiem zakończenie pomiaru. Zajrzyjmy też do gardła czworonoga. Aby zrobić to skutecznie, trzeba chwycić od góry za szczękę w ten sposób, aby górne fafle znalazły się między naszymi palcami a zębami psa. Następnie palcem wskazującym drugiej ręki naciśnijmy na język, jednocześ­nie lekko wyciągając go z pyska. Dysponując dobrym oświetleniem, możemy stwierdzić, czy gardło naszego podopiecznego jest zaczerwienione. Pomoc domowa Przeziębionemu zwierzakowi możemy pomóc, podając np. rutinoscorbin, który wzmacnia ściany naczyń włosowatych i zwiększa odporność na zakażenia. Jeśli cierpi z powodu kaszlu, można zastosować flegaminę, a gdy gorączkuje – np. pyralginę, ale tylko w postaci czopka doodbytniczego. Zważywszy, że nawet ze zwykłego przeziębienia może się rozwinąć zapalenie oskrzeli i płuc, powinniśmy zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Jak zapobiegać przeziębieniu? zapewnijmy psu pełnowartościową dietę podawajmy preparaty mineralno-witaminowe stosujmy środki podnoszące odporność (rodzaj i dawkę musi określić lekarz weterynarii) hartujmy psa podczas częstych i stopniowo coraz dłuższych spacerów w brzydką pogodę dokładnie wycierajmy go do sucha po każdym spacerze w deszczu psy ras małych i krótkowłosych wyprowadzajmy w kubraczkach nie umieszczajmy legowiska obok kaloryfera ani w miejscach narażonych na przeciągi psu podwórzowemu zapewnijmy szczelną, ocieplaną budę z zasłanianym wejściem Objawy przeziębienia temperatura powyżej 39°C kaszel kichanie zaczerwienienie spojówek wyciek z worka spojówkowego wyciek z nosa zaczerwienienie i powiększenie migdałków powiększenie węzłów chłonnych zagardłowych dreszcze brak apetytu wymioty zaraz po jedzeniu apatia i osowiałość Autorzy: Aleksandra Więcławska, Artur Dobrzyński Przez aktualizacja dnia 18:58 Kaszel u psa wygląda podobnie do ludzkiego kaszlu. Następuje gwałtowny, wymuszony wyrzut powietrza przez nagłośnię, połączony z wydaniem głośnego dźwięku, poprzedzony głębokim wdechem. Kaszel nie zawsze występuje w tej typowej postaci. Może przybrać łagodniejszą formę wysiłku wydechowego. Czasem towarzyszą mu duszności oraz utrudnione oddychanie. Jest jednym z najsilniejszych odruchów, pełni rolę mechanizmu ochronnego, dzięki któremu organizm oczyszcza górne drogi oddechowe z wszelkich zanieczyszczeń i ciał obcych. Kaszel kenelowy u psa - dlaczego pies kaszle? Choroby górnych dróg oddechowych u psa– zapalenie, guzy lub ciało obce w części nosowej gardła, krtani lub tchawicy, a także zapadanie się tchawicy, zapalenie lub guzy migdałków. Choroby dolnych dróg oddechowych – zapalenie lub zakażenie wirusowe, bakteryjne, pasożytnicze i grzybicze oskrzeli, płuc, a także alergia, guzy, ciała obce, zachłystowe zapalenie płuc, obrzęk płuc, robaczyca serca, zakrzep lub zator i inne. Choroby przełyku – ciało obce, zapalenie, guz. Choroby opłucnej – zapalenie, zakażenie bakteryjne lub grzybicze, przepuklina, guz. Innymi przyczynami kaszlu u psa mogą być: zapadnięcie tchawicy oraz pasożyty przewodu pokarmowego. Zapadnięcie tchawicy występuje u psów małych ras, np. yorkshire terrier. Ta genetyczna przypadłość polega na nieprawidłowej budowie tchawicy, skutkującej zwężeniem światła narządu. Kaszel, czy też napady duszności pojawiają się wtedy przy intensywnym wysiłku fizycznym oraz kiedy pies jest podekscytowany. © Shutterstock Podobne objawy do kaszlu daje kichanie psa oraz tzw. „kichanie wsteczne” (ang. reverse sneezing). Różnica między nimi jest taka, że przy kaszlu pysk zwierzęcia jest otwarty, zaś przy kichaniu zamknięty. W kichaniu wstecznym następuje napad oddychania wdechowego, bez gwałtownego wyrzutu powietrza jak w przypadku kaszlu. Kaszel kenelowy u psa – objawy Kaszel kenelowy jest powodowany przez wirusy i bakterie. Z definicji jest to każda choroba zakaźna układu oddechowego psów, z wyjątkiem nosówki. Najczęściej jest wywoływana przez adenowirusy typu 2 (CAV-2), bakterie krztuśca Bordetella bronchiseptica i wirusy grypy Parainfluenza canis (CPI). Zazwyczaj najpierw następuje zarażenie wirusem, a kiedy odporność psa osłabnie, organizm infekuje także bakteria. Rozwinięciu się kaszlu kenelowego sprzyjają niehigieniczne warunki, szczególnie w skupiskach zwierząt takich jak schroniska, sklepy ze zwierzętami, jednostki badawcze, hotele dla psów, wystawy czy hodowle. Choroba bardzo łatwo przenosi się między psami przy bezpośrednim kontakcie z chorym psem na spacerze, drogą wziewną albo kropelkową. Wystarczy, że inny pies ma kaszel lub niewielki wysięk z nosa. Najostrzejszy przebieg choroby zachodzi u szczeniąt w wieku od 6 tygodni do 6 miesięcy. Objawy kaszlu kenelowego występują w ciągu od 3 do 10 dni (najczęściej po czwartym dniu) od zarażenia, ale zwierzęta zarażają również przed pojawieniem się symptomów oraz po wyleczeniu z choroby – nawet przez kilka tygodni! Objawy zależą w największej mierze od wieku i odporności zwierzaka. Oznakami choroby początkowo są zazwyczaj: brak apetytu, pogorszenie samopoczucia, osowiałość. Dalej pojawiają się: gorączka, wodnisty wyciek z nosa i spojówek, kaszel: suchy, może być urywany, napadowy, pies może mieć w trakcie kaszlenia odruch wymiotny lub nawet wymiotować. Kaszel kenelowy u psa - możliwe powikłania Kaszel może wzmagać się podczas wysiłku fizycznego, zmian temperatury czy po ucisku smyczy na tchawicę. Wyciek z nosa i spojówek przeradza się w ropny, mogą być powiększone węzły chłonne, może wystąpić biegunka. W lekkim przebiegu choroby objawy nie są silne i trwają maksymalnie dwa tygodnie. Warto wtedy ograniczyć wysiłek fizyczny i zmiany temperatury. W ciężkich przypadkach (u szczeniąt, suk w okresie poporodowym oraz psów z mocno osłabioną odpornością) czas trwania choroby to nawet kilka miesięcy. Kaszel kenelowy może przekształcić się w zapalenie płuc, spowodować nieodwracalne zmiany (niewydolność układu oddechowego), a w skrajnych przypadkach kończy się śmiercią. Zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli rozpoznaje się zwykle drogą wykluczenia niezakaźnych przyczyn kaszlu. Pasożyty powodujące kaszel to larwy glisty psiej (Toxocara canis), które w swoim cyklu rozwojowym przechodzą przez płuca, a dalej przemieszczają się w kierunku gardła, drażniąc przy tym ściany oskrzeli i tchawicy. Podrażnienie powoduje kaszel. Kolejnym pasożytem powodującym kaszel są nicienie płucne (Angiostrongylus vasorum). Pies może się nimi zarazić od ślimaków – zjadając zarażone osobniki lub trawę, po której taki ślimak pełzał. Dorosłe pasożyty znajdują się w tętnicach płucnych i sercu. Aby wykryć pasożyty, należy wykonać badanie parazytologiczne kału. Kaszel sercowy u psa Kaszel sercowy u psa występuje w przypadku, gdy serce znacząco traci wydolność. Zwierzę wyraźnie szybciej się męczy, wydolność ogólna organizmu podczas wysiłku fizycznego słabnie. U psów z tą przypadłością można zaobserwować tzw. niepokój ruchowy, czyli niespokojne spacerowanie, szczególnie w nocy. Kaszel pojawia się w nocy i o poranku, a zanika w ciągu dnia. Niewydolności serca mogą towarzyszyć chudnięcie oraz niechęć do zabaw i spacerów. W zaawansowanych przypadkach dochodzi do omdleń i duszności. Lekarz dokonuje rozpoznania poprzez osłuchiwanie, wykonanie EKG oraz echa serca. Leczenie zazwyczaj trwa dożywotnio i polega na poprawianiu komfortu życia psa, gdyż całkowite wyleczenie nie jest możliwe. Leczenie kaszlu kenelowego u psa Leczenie zakaźnego zapalenia tchawicy i oskrzeli polega głównie na podawaniu leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych oraz preparatów wspierających odporność (np. beta glukan). Czasem wspomagająco podaje się leki przeciwwymiotne. W cięższym przebiegu choroby lekarz weterynarii może zdecydować o podaniu antybiotyków i leków działających osłonowo na jelita. Niekiedy konieczne jest nawadnianie psa kroplówkami, a nawet karmienie przez sondę wprowadzaną do żołądka. Czasami wymagana jest hospitalizacja. Reakcja na leczenie choroby w formie niepowikłanej następuje po 10-14 dniach. Formą prewencji przed zakażeniem są szczepienia. Możemy je wykonać już u szczeniąt w dwa tygodnie po zakończeniu szczepień bazowych. Konieczne jest regularne powtarzanie szczepień, gdyż okres ochronny wynosi rok. Już pierwsza dawka rozwija odporność w ciągu 72 godzin od momentu podania szczepionki. Obecnie stosuje się szczepionkę, która zawiera antygen bakterii Bordetella bronchoseptica oraz wirusów Parainfluenza canis i Adenowirus. Nie jest to typowa szczepionka w zastrzyku, ale w formie aplikatora wkrapia się ją bezpośrednio do jednej z dziurek w nosie, gdzie buduje odporność miejscową. Kaszel kenelowey u psa - domowe sposoby Kaszlu kenelowego u psa nie da się wyleczyć domowymi sposobami. Warto jednak wspomóc leczenie prawidłową opieką nad chorym psem. Podstawowe zalecenia: ograniczenie kontaktu z innymi psami, aby zwierzę nie zarażało, przebywanie w suchym i ciepłym miejscu, umożliwienie psu dostępu do świeżej wody w temperaturze pokojowej. pies powinien odpoczywać przez około 14-21 dni. Źródło: 1. Larry P., Francis W. K. Junior Smith, 5 minut konsultacji weterynaryjnej. Psy i koty, Edra Urban & Partner, 2012. Kaszel kenelowy (ang. kennel cough), zwany psiarniowym, to dość ogólny termin używany na określenie zakaźnego zapalenia tchawicy i oskrzeli lub zakaźnego zapalenia krtani i tchawicy czy też po prostu zakaźnej choroby układu oddechowego u psów. Jest to choroba powszechna na całym świecie, dotyczy wszystkich psów – niezależnie od wieku, płci czy rasy. Jej swoistym wyróżnikiem jest fakt, że dotyka przede wszystkim psów przebywających w grupach. Stąd też wzięła się potoczna nazwa tej choroby. Słowo „kennel” oznacza klatkę, kojec czy też po prostu sforę. Kaszel kenelowy określa więc chorobę, która występuje w miejscach, w których jest duże zagęszczenie psów, a standardy higieniczne nie do końca są zachowane. W takich warunkach wysoka zachorowalność wynika z bardzo łatwej drogi zakażenia. Choroba dotyczy psów wystawowych, psów biorących udział w zawodach czy chodzących na grupowe szkolenia lub tresurę. Zagrożone nią są także psy przebywające w hotelach dla zwierząt, domach tymczasowych czy schroniskach. Można zatem stwierdzić, że choroba ta pojawia się wszędzie tam, gdzie po prostu przebywa większa liczba czworonogów, a narażony na nią jest każdy pies, który ma jakąkolwiek styczność z innymi przedstawicielami swojego gatunku. Jednak z własnej praktyki lekarskiej znam także przypadki występowania tej choroby w sytuacji, kiedy pies, jak zapewniał właściciel, nie miał bezpośredniego kontaktu z innymi psami, a jedynie w tym samym budynku sąsiedzi posiadali psy, najprawdopodobniej chore. Tak więc zdarza się, że chorują psy sąsiadujące ze sobą w tym samym wielorodzinnym budynku mieszkalnym. Warto dodać, że okres jesienno-zimowy to czas, kiedy zdecydowanie wzrasta liczba pacjentów z kaszlem psiarniowym. Jak objawia się ta choroba, czy jest ona poważnym zagrożeniem dla psa oraz czy da się przed nią uchronić? Czynniki zakaźne Zakaźne zapalenie tchawicy i oskrzeli u psów jest polietiologiczne, czyli wywołane przez wiele czynników zakaźnych. Do najważniejszych patogenów zalicza się psi adenowirus typu 2 (CAV-2), wirus parainfluenzy typu 2 (CPIV) oraz bakterie Bordetella bronchiseptica. Te ostatnie znajdują się w układzie oddechowym u ok. 30–50% psów klinicznie zdrowych, a jej obecność w nabłonku oddechowym sprzyja infekcjom wirusowym. To właśnie wirus parainfluenzy oraz B. bronchiseptica odgrywają kluczową rolę w rozwoju kaszlu kenelowego u psa, gdyż niszcząc nabłonek oddechowy, osłabiają miejscową odporność, co sprzyja nadkażeniu innymi patogenami. Infekcja ma najczęściej charakter mieszany, wirusowo-bakteryjny. Dodatkowe mikroorganizmy biorące udział w etiologii kaszlu nazywa się wtórnymi patogenami, a wymienia się wśród nich reowirusa, herpeswirusa, Mycoplasmę cynos, koronawirusa pantropowego i oddechowego, wirusa grypy psów, a nawet grzyby i pasożyty. Etiologia choroby jest ważna dla zrozumienia obrazu choroby, możliwości leczenia oraz charakteru szczepień ochronnych. W różnych środowiskach chorych psów wtórne patogenny biorące udział w infekcji mogą różnić się między sobą. Bardzo trudno jest stwierdzić, jakie dokładnie wirusy wywołują chorobę w konkretnym przypadku. Zawsze jednak będzie w tym brał udział któryś z trzech wymienionych, podstawowych patogenów. Co więcej, rzadko kiedy wywołuje go tylko jeden z nich (opisywane przypadki dotyczą jedynie CPIV-2). Zgodnie z aktualnym stanem wiedzy, uważa się, że do wywołania choroby potrzebne są minimum dwa patogeny. Co ciekawe, rozprzestrzenianie się tych patogenów w środowisku jest wzajemnie od siebie Objawy choroby Na chorobę tę może zachorować pies w każdym wieku. Objawy są bardzo charakterystyczne – dławiący, męczący, napadowy kaszel. Jest to kaszel bardzo dolegliwy – taki, przez który ani pies, ani właściciel nie mogą w nocy zasnąć. Klienci w poczekalni przychodni weterynaryjnej często denerwują się, że pies się czymś zadławił i że się dusi. To dlatego, że podczas kaszlu pies mocno pracuje tłocznią brzuszną, sprawiając mylne wrażenie, jakby nie mógł złapać oddechu. Chociaż kaszel ten bardzo męczy psa – przede wszystkim po wysiłku fizycznym, nagłej zmianie temperatury lub przy dużych emocjach – to nie jest dusznością. Salwy kaszlu mogą trwać nawet kilkanaście minut. Kaszel ten najczęściej jest bezproduktywny, czyli suchy, rzadziej zdarza się mokry, a według niektórych autorów jest on charakterystyczny tylko dla infekcji powikłanej. Krztuszenie, odpluwanie śliny, a nawet minimalny odruch wymiotny też nie są rzadkością. Może także pojawić się wydzielina w nozdrzach bądź worku spojówkowym, najczęściej o charakterze surowiczym bądź surowiczo-ropnym. Oprócz silnego kaszlu brak jest innych objawów ogólnych, a kliniczny stan psa jest dobry. Przy niepowikłanym kaszlu kenelowym nie powinna pojawiać się gorączka ani, jak wspomniano wcześniej, duszność oddechowa. Nie stwierdza się też zmian osłuchowych nad dolnymi drogami oddechowymi. Sposób zakażenia Okres inkubacji choroby określa się na czas od 2 aż do 30 dni, w zależności od rodzaju patogenów biorących udział w infekcji. Pierwszy kaszel pojawia się nagle, zazwyczaj po kilku dniach (1–3 dni) od kontaktu z chorym psem – po wspólnym spacerze, pobycie w hotelu czy też po wystawie. Droga zakażenia to droga kropelkowa, czyli wdychanie powietrza wraz z wydzieliną powstającą podczas kaszlu chorego psa. Ta wydzielina z dróg oddechowych przenosi się też z łatwością na ubraniach, butach czy miskach. Dzięki tak prostej transmisji infekcji choroba ta określana jest mianem wysoce zaraźliwej. Wystarczy wypicie wody z jednej miski czy powąchanie i obszczekanie się psów podczas zabawy. W przebiegu infekcji po dostaniu się patogenów do organizmu nie powstaje wiremia, a jedyny mechanizm obronny to miejscowa odporność błon śluzowych układu oddechowego. Rozpoznanie Lekarz weterynarii stawia rozpoznanie na podstawienie objawów klinicznych występujących u psa. Ważny jest też wywiad z właścicielem, aby dowiedzieć się, czy pies przebywał w ostatnim czasie w środowisku o większym zagęszczeniu psów. Nie ma dostępnych żadnych szybkich badań laboratoryjnych, które w 100% potwierdzałyby kaszel kenelowy. Stwierdzenie obecności w układzie oddechowym B. bronchiseptica nie jest jednoznaczne z postawieniem diagnozy, a badanie często daje wyniki fałszywie ujemne. Możliwa jest izolacja wirusów z dróg oddechowych, jednak badanie takie nie jest rutynowe. Teoretycznie można także określić wirusa, porównując miana przeciwciał fazy ostrej i po przechorowaniu. Obraz morfologii krwi oraz radiogram układu oddechowego również nie wykazują większych odchyleń od normy. Podczas badania klinicznego zauważa się tzw. kaszel reakcyjny, czyli odruch kasłania powstający w efekcie delikatnego podrażnienia krtani czy tchawicy. W diagnostyce różnicowej choroby wymienia się zadławienie, wymioty, duszność, poważne choroby serca czy inne choroby z układu oddechowego, na przykład bakteryjne zapalenie płuc czy nosówkę. Jeśli objawy są ciężkie, zaleca się wykonanie zdjęcia RTG dolnych i górnych dróg oddechowych oraz kontrolną morfologię krwi w celu wykluczenia innych możliwych chorób. W zaawansowanych przypadkach wykonuje się badanie popłuczyn z tchawicy lub z oskrzeli (posiew bakteryjny wraz z antybiogramem). Leczenie i rokowanie Choroba ma charakter przemijający, co oznacza, że niepowikłany kaszel kenelowy leczy się samoistnie. Objawy mijają same po kilku dniach/tygodniach, niezależnie od prowadzonego leczenia. Miejscowa odporność błon śluzowych eliminuje zarazek najczęściej w 8–14 dni. Nie oznacza to jednak, że chorobę można zbagatelizować. Dlaczego? Dlatego, że pies w trakcie trwania choroby ma mocno osłabiony układ odpornościowy, a męczący kaszel może dodatkowo znacznie osłabić zwierzę. W takiej sytuacji bardzo łatwo o ciężkie powikłanie, np. zapalenie płuc. Niesie to za sobą wiele poważnych konsekwencji dla zdrowia psa. Literatura medyczna nie jest zgodna co do terapii choroby, ponieważ, jak wspomniałam, mija ona samoistnie, a terapia celowana nie jest możliwa ze względu na brak dostępnych leków przeciwwirusowych. Zatem leczenie kaszlu kenelowego jest tylko objawowe, a głównym... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? Roczną prenumeratę multimedialnego czasopisma weterynaryjnego VetTrends Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Filmy, szkolenia, zdjęcia i prezentacje jako uzupełnienie treści wydań ...i wiele więcej! Sprawdź Witam mam pytanie odnośnie choroby psa i dalszego ew. leczenia Mam 10 letniego boksera z dysplazją stawów biodrowych, z alergia, jest po kilku zabiegach ( dekapitacji głowy kości udowej, sterylizacja, usuwanie brodawek - piszę o tym bo wydaje mi się że każde usypianie psa do zabiegu ma wpływ na jego dyspozycję ogólną i stan zdrowia). Ok. 4 tygodni temu pies zaczął wymiotować, słaniać się na nogach, przewracać - nasz lokalny weterynarz, który zna psa od ponad 8 lat powiedział, że to infekcja górnych dróg oddechowych, że w okolicy panuje wirus i mnóstwo psów jest chorych. Dostała antybiotyk w zastrzyku i augmentin w tabletkach (najpierw na 5 dni, potem przedłużyliśmy podawanie leku do tygodnia) oraz probiotyk. Początkowo pies nie chciał jeść, pić, jednak po 5 dniach zaczęła w końcu pić, trochę jeść ogólny stan się poprawił. Po odstawieniu antybiotyku było przez dwa dni lepiej, a potem kaszel wrócił, co prawda pies jadł i pił, ale zaczął znów kaszleć. Lekarz powiedział, że była przewaga infekcji wirusowej i kaszel po chorobie u psa w jej wieku może trwać do 4 tygodni. Niestety z dnia na dzień było coraz gorzej, więc po tygodniu lekarz znów włączył antybiotyk – tym razem enrotron i probiotyk, jest poprawa ale nie taka jak poprzednio (mam go podawać do pon.). Co prawda wydzielina się rozrzedziła i spływa (co podobno jest prawidłowe), ale pies ewidentnie się męczy. Je i pije jednak nie jest to apetyt sprzed choroby. Jest osłabiona to widać gołym okiem, niestety w jej przypadku dochodzą problemy ortopedyczne – dysplazja stawów biodrowych plus niedawne zapalenie stawów łokciowych ( pies dostaje bioarthrex, który na czas choroby odstawiłam ale lekarz kazał podawać). Osłuchowo dotychczas było czysto, w środę lekarz wysłuchał szmer w okolicy oskrzeli. Węzły chłonne ma niepowiększone, spojówki prawidłowe, max temp. na początku była 38,9 stopni C, w środę miała 38,3 – lekarz uznał obie temp. za prawidłowe. Obecnie kaszel nie jest ciągły jak to miało miejsce na początku, ma ataki kaszlu, widać że próbuje odkrztusić, ale to się nie udaje, najczęściej jest to po lub w trakcie jedzenia, po wyjściu za potrzebą, po jakimś wysiłku. Czasem charczy - jednak jak to bokser nasza psina mocno chrapie - trochę się gubimy czy to z choroby czy po prostu jej zwykłe chrapanie. Martwię się całą sytuacją, proszę o poradę co można jeszcze zrobić w tej sytuacji. Pozdrawiam Justyna Witam Dziękuje za szczegółowy opis problemu. Schemat leczenia i postępowania jest prawidłowy. Poleciła bym jednak wykonanie badań dodatkowych takich jak morfologia a przedewszystkim RTG klatki piersiowej, ( w celu oceny płuc, tchawicy a także serca ) a w przypadku powiększenia mięśnia sercowego ECHO serca. Pozdrawiam 23 cze Kaszel u psa – rodzaje i możliwe choroby Posted at 09:11h in Aktualności, Zdrowie psa Kaszel u ludzi zazwyczaj jest objawem infekcji, do której dołącza często gorączka i ból głowy. Może być suchy, mokry, mieszany, ale z pewnością nie można pomylić go z innym zachowaniem. Psi kaszel niejednokrotnie przeraża swoim przebiegiem, ponieważ chory pies wygląda, jakby coś zalegało w jego gardle i utrudniało mu swobodne oddychanie. Zdezorientowane zwierzę męczą wielokrotne odruchy wymiotne, którym może towarzyszyć odkrztuszanie, a nawet torsje. Co może sygnalizować psi kaszel? Pojawienie się kaszlu u psa ma zazwyczaj wyraźny i donośny przebieg, co nie pozwala opiekunowi pozostać wobec niego obojętnym. Czasem może go powodować złe połknięcie karmy lub jej łapczywe jedzenie, zbyt suche powietrze w mieszkaniu lub zapachowe aerozole. Czasem wywołuje go również uporczywe ciągnięcie na smyczy, w szczególności, jeśli pies jest prowadzony na obroży. Jeśli kaszel pojawia się okazjonalnie, to raczej nie powinien być powodem do niepokoju. Czy kaszel może świadczyć o innych chorobach? Na jakie dodatkowe objawy zwracać uwagę? – zapalenie dróg oddechowych – z objawami towarzyszącymi w postaci kataru, gorączki, apatii, – ciało obce – niefortunnie połknięty kawałek karmy lub odgryziony element zabawki wymagający natychmiastowej reakcji, – zapadanie tchawicy – szczególnie połączone z charczeniem; typowe dla przedstawicieli ras małych, wymaga leczenia lub nawet interwencji chirurgicznej, – choroby serca – jeśli występuje wraz z odkrztuszaniem, przede wszystkim po lub w trakcie treningu, zmiany pozycji odpoczynku, wieczorem albo po przebudzeniu, – kaszel wsteczny – najczęściej wraz z parominutowymi sesjami kichania i świszczącym wciąganiem powietrza przez nos; charakterystyczny dla niewielkich psów i przedstawicieli ras brachycefalicznych, – kaszel kenelowy – specyficzna jednostka chorobowa, która jest typowa dla psów, w związku z tym zasługuje na szersze omówienie. Kaszel kenelowy Inaczej nazywa się go mianem psiarniowego, gdyż najczęściej pojawia się tam, gdzie przebywa jednorazowo duża gromada psów. Jest to choroba wyraźnie sezonowa, najczęściej aktywna w okresie wczesnej wiosny lub jesieni. Silnie zakaźne zapalenie krtani, tchawicy i oskrzeli wywołują wirusy i bakterie, najczęściej: wirus parainfluenzy typu 2 (CPIV), adenowirus typu 2 (CAV-2), a także bakterie Bordetella bronchiseptica. Może nieść za sobą nieprzyjemne powikłania lub być niebezpieczny szczególnie dla organizmu szczeniąt i psów starszych, u których łatwo przeradza się w zapalenie płuc. Gdzie i jak można się zarazić kaszlem kenelowym? Chociaż rzeczywiście, najczęściej dotyka miejsc będących skupiskami psów (hotele dla zwierząt, schroniska, czy hodowle psów), to nie można wierzyć, że tylko w tych miejscach czyha ewentualne niebezpieczeństwo. Choroba przenosi się drogą kropelkową i błyskawicznie migruje z psów zakażonych, zarażając kolejne. Często wystarczy zabawa tą samą piłką lub spożycie wody ze wspólnej miski. Również człowiek jest w stanie przenieść zarazki na swoich ubraniach. Do miejsc szczególnie narażonych można zaliczyć wystawy, miejsca psich zawodów lub parków zabaw dla zwierząt. Objawy i czas trwania kaszlu kenelowego Podstawowym objawem jest uporczywy i dławiący kaszel, którego napady mogą wyglądać bardzo niepokojąco. Niejednokrotnie ataki podrywają odpoczywające zwierzę, które zdezorientowane zrywa się na równe nogi. Może pojawić się niewielki wysięk z nosa. Pokasływanie jest wyczerpujące i osłabia organizm psa, ale nie powinna mu towarzyszyć silna apatia i gorączka. Pojawienie się dodatkowych objawów może wskazywać na powikłania, które wymagają niezwłocznej kontroli u lekarza weterynarii. Jeżeli zauważysz u swojego psa symptomy choroby, od razu powinieneś oddzielić go od innych psich domowników. Inkubacja zazwyczaj trwa kilka dni, ale może trwać nawet do miesiąca. Często więc pies rozsiewa chorobę, samemu nie zdradzając jej symptomów. Zazwyczaj kaszel samoistnie mija po 2-3 tygodniach. W przypadku szczeniąt i seniorów może przedłużyć się do 6 tygodni. Nawet jeśli choroba wydaje się mijać, pies nadal jest jej nosicielem. Ustąpienie infekcji trzeba rozpatrywać bardzo indywidualnie. Leczenie kaszlu kennelowego Wizyta u lekarza weterynarii wiąże się z podaniem odpowiednich medykamentów, które będą celowały w jak najszybsze ograniczenie męczącego kaszlu. Zazwyczaj pojawiają się leki przeciwzapalne i przeciwkaszlowe. W przypadku pojawienia się powikłań wdrażana jest odpowiednia antybiotykoterapia. Nie stosuje się typowych w leczeniu ludzkiego kaszlu syropów i tabletek. Jako opiekun możesz zadbać o swojego psa w następujący sposób: • czasowo postaraj się zamienić karmę na jej miękką wersję, która będzie wygodniejsza w połykaniu i nie będzie podrażniała gardła, • dbaj o odpowiednią temperaturę podawanej wody, unikaj serwowania wychłodzonych płynów, • nie stosuj wychładzających gardło obroży łańcuszkowych, w szczególności w zimnych miesiącach (metal bardzo szybko robi się lodowaty), • w miarę możliwości używaj szelek, które nie generują ucisku w obrębie gardła. Jak uchronić się przed kaszlem kenelowym? Niestety, ta infekcja może powracać wielokrotnie w ciągu życia psa. Oto kroki, jakie możesz podjąć w celu zminimalizowania ryzyka zakażenia: • pilnowanie podstawowego kalendarza szczepień – szczepienia przeciwko parainfluenzie i adenowirozie występują standardowo w zestawieniach, w razie czego skonsultuj się z prowadzącym lekarzem weterynarii, • zastosowanie donosowej szczepionki przeciwko Bordetella bronchisceptica w szczególności przed wizytą psa na wystawie lub sportowych zawodach (ogranicza wystąpienie groźnych objawów przez okres roku), • ogranicz kontakty swojego zwierzęcia z psami, które miały objawy kaszlu kenelowego. Jeżeli to Ty jesteś właścicielem zakażonego psa, uszanuj zdrowie innych zwierząt i zrezygnuj z wszelkich wyjazdów w skupiska innych psów, np. na wystawy lub zawody. Przełóż wizytę u groomera oraz ostrzeż innych opiekunów zwierząt w poczekalni u lekarza weterynarii.

kaszel u psa forum